Either you love it, or you hate it: de vierdaagse werkweek. Waar softwarebedrijf AFAS recentelijk aankondigde – met behoud van salaris – over te stappen op een vierdaagse werkweek, reageerde Klaas Knot afgelopen week kritisch op een soortgelijk voorstel van FNV. Ook oud vice-premier Annemarie Jorritsma ziet niks in een kortere werkweek: “Hoe kun je carrière maken als je niet vijf dagen per week werkt?”
Al sinds onze oprichting in 2013 hanteren wij een vierdaagse werkweek. Iedereen is op vrijdag vrij, het heet niet voor niets vrij-dag. Hoewel wij niet kunnen leunen op dezelfde luxe als AFAS – zij zagen immers de omzet per medewerker de afgelopen dertig jaar ruim verzevenvoudigen – is er voor ons toch een belangrijke reden waarom we vast blijven houden aan een kortere werkweek en een langer weekend.
Welzijn.
Het adviesvak staat er niet bepaald bekend om. Onderzoek van consultancy.nl laat zien dat ruim driekwart van de adviseurs meer uren werkt dan is opgenomen in hun contract. Voor boutiquebureaus (waar wij technisch gezien onder zouden vallen) is het gemiddeld aantal overuren slechts zo’n 9 uur, maar voor de grote strategiekantoren is dit gemiddelde 20 uur. Tegelijkertijd rapporteert het RIVM dat de burn-out cijfers onder werkenden sinds 2015 met 7% is gestegen; en dat het percentage het hoogste is onder hoogopgeleiden in de leeftijdsklasse 25-34 jaar met maar liefst een 25% (!)
We weten dat in ‘onze sector’ (en dan doel ik niet zozeer op de adviessector, maar op de duurzaamheidssector) het aantal burn-outs er zeker niet minder op is. Als je dagelijks bezig bent met deprimerende feiten, dan kun je ook een gevoel van machteloosheid ervaren. Die machteloosheid kan weer sneller leiden tot spanningen, en uiteindelijk tot een burn-out.
Ook daarom is het belangrijk om ons te richten op het welzijn van onze collega’s. Om ze even wat ‘off-time’ te gunnen en op te laden voor de maandag. En stiekem… levert die off-time ontzettend veel waarde op! Niet alleen voor de planeet. Maar ook in termen van ons werk… Want juist op die ‘lummel’-momenten kom je tot creatieve inzichten wat nodig is voor het verleggen van grenzen in ons werk.
Het verschil zit ‘m in waarde versus omzet. Wij vragen niet zozeer om meer inzet van onze collega’s (in uren) die leidt tot omzet. Maar wellicht zou je wel kunnen stellen dat onze collega’s meer waarde kunnen toevoegen doordat ze tijd hebben om creatief te zijn. Misschien wel gewoon om mens te zijn, in plaats van een ‘Human Resource’?
Qua welzijn kijken we verder dan de vierdaagse werkweek. Zo is er (voor een vierdaagse werkweek) een ruim vakantiesaldo. Alleen sturen we er ook actief op dat men de vakantiedagen elk jaar opmaakt. Misschien een beetje kantje boord qua juridische houdbaarheid, maar het is de intentie erachter die belangrijk is. Ontspanning is nodig voor de inspanning die je in je werkende leven levert. Niemand heeft er wat aan als iemand te lang niet op vakantie is geweest; dan wordt de geest troebel en is de creativiteit (en waarde) ver te zoeken.
We sturen ook niet op ‘declarabiliteitsnormen’. En ja, dat is inderdaad makkelijker als kleine onderneming. We hoeven niet op basis van data het team aan te sturen, maar dat kan op gevoel omdat we net een maatje kleiner zijn.
Misschien is ons formaat ook wel de belangrijkste factor om te kunnen sturen op welzijn. Want welzijn is niet iets wat je van een dashboard af kunt lezen, maar waarover je praat.
En toch… lukt het ook AFAS om een belangrijke stap te zetten in het welzijn van hun mensen door over te stappen op de vierdaagse werkweek. Wat denk jij: zijn de postgroei idealen schaalbaar? Of is ‘opschalen’ vloeken in de postgroei kerk?